üstümden bir duman geçiyor
sırtımı dolanıyor zarif çizgilerle karanlık
her nefes verişimde şişmanlıyor düşmanım
her adımımla hava biraz daha kararıyor
beklemiyorum,
içimdeki odunların kayboluşuna saygısızlık olur bu zira
yalnızca dinliyorum.
düdüğü çalan benim izinsiz kaçan bulutlara
kimseyi taşıdığım için değil dolanışım,
aksine tesellisiyim ben kimsesiz kasabaların
bir heyecan taşımıyor hikayem.
açları doyursun diye yazılmadı o.
ne ben bıktım dolanmaktan,
ne bir bekleyen vardı aslında.
ben doğmadan çok önce kurumuştu umutlar
yeşermesi için suya değil süte ihtiyacı vardı onların
ırmaklar yalnız bırakmıştı bizi çünkü
sokaklar ve dağlar anne diyordu çünkü
seninle konuşacaklarım var diyenler
bir daha gelmemek üzere gidiyordu o an.
uzaklara değil ama. bilinmeze belki ama,
uzaklara değil.
zira yurtsuzlar için uzak yoktur.
bir eski vardır yalnızca, bir de yol.
--------
* Bob Marley
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder